John Cabell Breckinridge (16 de xineru de 1821-17 de mayu de 1875) yera un abogáu, políticu y militar estauxunidense. Representó a Kentucky en dambes cámares del Congresu y convirtióse nel 14 ° y más nuevu Vicepresidente de los Estaos Xuníos, sirviendo dende 1857 hasta 1861. Foi miembru del partíu Demócrata. Sirvió nel Senáu de EE. XX. mientres l'españíu de la Guerra Civil estauxunidense, pero foi espulsáu dempués de xunise al Exércitu Confederáu. Foi nomáu secretariu de guerra confederáu en 1865.
Breckinridge nació cerca de Lexington, Kentucky, nuna prominente familia local. Dempués del serviciu non-combatiente mientres Intervención d'Estaos Xuníos en Méxicu, foi escoyíu demócrata de la Cámara de Representantes de Kentucky en 1849, onde asumió la posición de los derechos de los estaos contra la interferencia cola esclavitú. Escoyíu na Cámara de Representantes d'Estaos Xuníos en 1850, aliar con Stephen A. Douglas en sofitu de la Llei Kansas-Nebraska. Dempués de que la redistribución en 1854 fixo pocu probable la so reelección, negar a postulase pa otru mandatu. Foi nomáu pa vicepresidente na Convención Nacional Demócrata de 1856 pa permediar la boleta encabezada por James Buchanan. Los demócrates ganaron les eleiciones, pero Breckinridge tuvo poca influencia con Buchanan y, como presidente del Senáu, nun pudo espresar les sos opiniones nos alderiques. En 1859, foi escoyíu p'asoceder al Senador John J. Crittenden a la fin del mandatu de Crittenden en 1861. Como vicepresidente, Breckinridge xunir a Buchanan pa sofitar la Constitución de Lecompton pa Kansas, lo que llevó a una división nel Partíu Demócrata.
Dempués de que los Demócrates del Sur abandonaron la Convención Nacional Demócrata de 1860, les faiciones del norte y del sur del partíu celebraron convenciones rivales en Baltimore que nomaron a Douglas y Breckinridge, respeutivamente, pa presidente. Un terceru, el Partíu de la Xunión Constitucional, nomó a John C. Bell. Estos trés homes estremaron el votu sureñu, ente que'l candidatu republicanu más contrariu a la esclavitú Abraham Lincoln ganó toos menos trés votos eleutorales nel norte, lo que-y dexó ganar les eleiciones. Breckinridge llevóse la mayoría de los votos provenientes de los estaos del sur. Tomando'l so asientu nel Senáu, Breckinridge encamentó a un compromisu pa caltener la Xunión. Los unionistes teníen el control de la llexislatura estatal y llograron más sofitu cuando les fuercies confederaes se movilizaron a Kentucky.
Breckinridge fuxó detrás de les llinies confederaes. Foi comisionado xeneral de brigada y depués espulsáu del Senáu. Dempués de la Batalla de Shiloh en 1862, foi xubíu a xeneral mayor, y n'ochobre foi asignáu al Exércitu de Mississippi baxu Braxton Bragg. Dempués de que Bragg acusó que la embriaguez de Breckinridge contribuyera a les derrotes nes batalles de Stone River y Missionary Ridge, y dempués de que Breckinridge xunir a munchos otros oficiales d'altu rangu pa criticar a Bragg, foi tresferíu a otru exércitu confederáu, el Departamentu Trans-Allegheny. Ellí foi onde llogró la so victoria más significativa na Batalla de New Market de 1864. Dempués de participar nes campañes del xeneral Jubal Early nel Valle de Shenandoah, Breckinridge foi encargáu de defender suministros en Tennessee y Virxinia. En febreru de 1865, el presidente Confederáu Jefferson Davis nomar Secretariu de Guerra. Concluyendo que la guerra yera inútil, encamentó a Davis a entamar una rindición nacional. Dempués de la cayida de Richmond, Breckinridge aseguró la preservación de los rexistros confederaos. Depués escapó del país y vivió nel estranxeru por más de trés años. Cuando'l presidente Andrew Johnson estendió l'amnistía a tolos ex confederaos en 1868, Breckinridge tornó a Kentucky, pero aguantar a tou intentu pa volver a entamar la so carrera política. Les firíes de guerra quitáron-y la vida y morrió en 1875. Breckinridge ye consideráu como un efectivu comandante militar. Anque popular en Kentucky, munchos nel Norte llomar de traidor.